Τ Α B L U E S

ΤΑ  BLUES

Είναι κάτι ‘όχι’  

αναπότρεπτα

μετέωρα

στων ματιών το διάφανο φως

χωρίς φόβο ή πάθος

ετυμολογημένα

παρά  με έγνοια

φροντίδα και αυταπάρνηση.

Αφού και ο χώρος

και ο χρόνος

τελικά διαιρούνται.

Και δεν προκύπτει υπόλοιπο.

Ποιητικό αίτιο

απόδρασης

από του Εγώ

τη νοσηρότητα.