Κρατώντας ανά χείρας το περιοδικό «Οδός Πανός», τεύχος 191, σελ. 184, ευχαριστώ θερμά την εξαίρετη συγγραφέα και κριτικό λογοτεχνίας, Διώνη Δημητριάδου, για την ανάγνωσή της.
«Αναστασία Ν. Μαργέτη, Πλάτων. Ψυχή και (π)οίηση. Διαλεκτική των αντιθέτων (πενήντα επτά επιγράμματα), ΓΡΗΓΟΡΗ, 2020.
Πιστή η ποιήτρια στην επεξεργασία του φιλοσοφικού λόγου μέσα στον ποιητικό (βλ. και τη συλλογή Τρίτοι από της Αληθείας, ΑΩ εκδόσεις, 2015) επιχειρεί εδώ να παρουσιάσει, μέσω της μέγιστης λεκτικής συμπύκνωσης των δεκαεπτασύλλαβων χαϊκού, ως οιονεί επιγραμμάτων, τον φιλοσοφικό της στοχασμό, στηριγμένο στην πλατωνική τριμερή θεώρηση της ψυχής σε Επιθυμητικόν, Θυμοειδές, Λογιστικόν. Αυτή η τριμερής διαίρεση υποτάσσεται ποιητικά, ώστε να υπακούσει στη λογική της διαλεκτικής των αντιθέτων με τον δυισμό του είναι και του μη είναι. Έτσι θα διέλθει με επιγραμματικό, ωστόσο περιεκτικό τρόπο, τα ένστικτα και τις ορμές, τα συναισθήματα, τις κινητήριες δυνάμεις της εξέλιξης του ανθρώπου από ατομικό σε συλλογικό πρόσωπο, χρησιμοποιώντας την αριστοτελική Μεσότητα για να αποσείσει τη στρεβλή και επικίνδυνη απολυτότητα των εννοιών. Αλαζονεία αυτισμού/ ή σεβασμός/ μέσα στο σύμπαν; Έχοντας ως αφορμή το ιδιωτικό της τοπίο θα επικοινωνήσει με τα πανανθρώπινα ερωτήματα για τις αξίες, τον προορισμό, τη θνητότητα, τον έρωτα, τη γνώση και τα όριά της. Τυφλός Οιδίπους/ κορυφαίος του χορού/ της επίγνωσης. Τολμηρό εγχείρημα στο οποίο ανταποκρίνεται άριστα η ποιήτρια προτείνοντας έναν νέο τρόπο ανάγνωσης της φιλοσοφίας με την αρωγή του ποιητικού λόγου ή, αντιστρόφως, μια προσέγγιση της ποίησης μέσω της φιλοσοφικής σκέψης. Ορδές ενστίκτων/ τις νύχτες της βακχείας/ καταναλώνουν. Σε κάθε περίπτωση πρωτότυπη γραφή που συνιστά ανανέωση του ποιητικού τοπίου».
