ΦΙΛΩΝ ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ

'Τρίτοι από της Αληθείας', αφιερωμένο στους Νικόλαο και Πανωραία Μαργέτη

 

 Σάββατο 20 Απριλίου 2024

 

 

Μόλις έφτασε, ανέτειλε πανσέληνος. Με στίχους – βήματα έμμετρα, όπως στην παρέλαση ή σε ρυθμό ελεύθερο σαν ξένοιαστο παιχνίδι. Ο λόγος για το νέο βιβλίο με ποιήματα για παιδιά του Γιάννη  Παπαδάτου με τίτλο: «Φεγγάρια παιδιά» από τις εκδόσεις Πατάκη. Ο ποιητής καταπιάνεται με το παιδί και τις σχέσεις του με τα παιχνίδια και τα βιβλία, όπως θα διαπιστώσετε άλλωστε, διαβάζοντας το ποίημα για τη Λία. Τον απασχολούν, επίσης οι σχέσεις των παιδιών με περιβάλλοντα, όπως το οικογενειακό, το σχολικό, το κοινωνικό και το οικολογικό. Στις σελίδες του  κυνηγιούνται τα χαϊκού  με τα λίμερικ και ανάμεσα στις λέξεις του παίζουν  κρυφτό ο ρεαλισμός με τη φαντασία και το παράλογο.  Όλα αυτά καλούν τους αναγνώστες – παιδιά,  μικρά ή … ακόμη μικρότερα,  σε  συναρπαστικές  διαδρομές γεμάτες  χρώματα που σηματοδοτούν οι  λέξεις του Γιάννη Παπαδάτου και οι  εικόνες της Βάσως Ψαράκη. Εκεί θα συναντηθούν με το χιούμορ, τη χαρά, τη σκέψη και τον προβληματισμό.  Καλοτάξιδο το νέο βιβλίο!

Ο Γιάννης  Σ. Παπαδάτος διετέλεσε Αναπληρωτής Καθηγητής στο Τμήμα Επιστημών της Προσχολικής Αγωγής και του Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού (ΤΕΠΑΕΣ) του Πανεπιστημίου Αιγαίου.  Είναι, επίσης, ποιητής, συγγραφέας, καθώς και κριτικός λογοτεχνίας. 

 

 Παρασκευή 15 Μαρτίου 2024

Με χαρά και συγκίνηση μελέτησα το νέο βιβλίο που μου δώρισε ο πανεπιστημιακός μου δάσκαλος Γεώργιος Ν. Λεοντσίνης, Καθηγητής Νεότερης Ελληνικής και Ευρωπαϊκής Ιστορίας και Διδακτικής της Ιστορίας με τίτλο: «Το ναυάγιο του ‘Μέντορος’ στις ακτές των Κυθήρων  και η διάσωση των γλυπτών του Παρθενώνα» (εκδ. Καρδαμίτσα) και έγραψα την κριτική μου προσέγγιση γι’ αυτό. Έχω τη γνώμη ότι στον καιρό μας το ζήτημα της επιστροφής των μαρμάρων του Παρθενώνα στη γενέτειρά τους προβάλλει επιτακτικότερα από ποτέ. Γι’ αυτό και οι μελέτες για το συγκεκριμένο θέμα είναι επίκαιρες και απαραίτητες,  ιδίως εάν  εξετάζουν όψεις του ιστορικού γεγονότος, που δεν έχουν ερευνηθεί επαρκώς. Ο Γεώργιος Ν. Λεοντσίνης με το νέο του πόνημα καλύπτει βιβλιογραφικό κενό στην ιστορική έρευνα, αφού αποτελεί την πρώτη ερευνητική μελέτη που αναδεικνύει τη δυναμική του ναυαγίου σε τοπικό, περιφερειακό, εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Επιπλέον ο συγγραφέας  δημοσιεύει αθησαύριστο αρχειακό υλικό από πρωτογενείς και δευτερογενείς ιστορικές πηγές. Ευχαριστώ τον καθηγητή μου για το δώρο του. Ευχαριστώ, επίσης, τον συγγραφέα Μάκη Τσίτα και την συντακτική ομάδα του ηλ. περιοδικού ΔΙΑΣΤΙΧΟ για τη δημοσίευση της βιβλιοκρισίας μου. Όσοι ενδιαφέρεστε, βλέπετε το κείμενο στον παρακάτω σύνδεσμο: diastixo.gr

 

 

 Παρασκευή 25 Φεβρουαρίου 2023

 

 

Η Δέσποινα Λαλά - Crist μιλά για την Έμιλι Ντίκινσον.

     Η Δέσποινα Λαλά-Crist την Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2023 στον φιλόξενο χώρο του θεάτρου ΕΚΑΤΗ μίλησε για την ποιήτρια  Έμιλι Ντίκινσον ρίχνοντας φως στους σκοτεινούς της κήπους. Και αυτό με αφορμή το βιογραφικό της μυθιστόρημα με τίτλο: «Έμιλι Ντίκινσον Θεά του Ηφαιστείου» (εκδ. Σμίλη, 2018). Ευχαριστώ τη Δέσποινα Λαλά-Crist για την ευλαβική της προσέγγιση στο θέμα. Ευχαριστώ, επίσης, την ποιήτρια, Παυλίνα Παμπούδη και το αγαπημένο «Περί Ου» για τη φιλοξενία του κειμένου μου.   Μπορείτε να το διαβάσετε εδώ:  periou.

 

 

 

Δευτέρα 25 Ιουλίου 2022

Δύο από τα βιβλία της Ελένης Ηλία

Όσοι έχουν λατρέψει τον «Μικρό Πρίγκιπα» του Εξυπερύ, θα αγαπήσουν και τη… συνέχειά του! Η συγγραφέας και Δρ. Νεοελληνικής Λογοτεχνίας,  Ελένη Ηλία, απευθύνεται σε μικρούς και … μικρότερους αναγνώστες με το βιβλίο μυθοπλασίας «Μετά τον Μικρό πρίγκιπα» (Ηριδανός, 2012).  Σ’ αυτό ένα Κορίτσι παρατηρεί με την αθώα, παιδική ματιά του και προσπαθεί μάταια να επικοινωνήσει με τους ενοίκους του σπιτιού που βρίσκεται μέσα στον αγαπημένο της κήπο, τον χαμένο Παράδεισο της παιδικής της ηλικίας… και διαρκώς αναρωτιέται: «Όλοι εμείς που ζούμε στην εποχή "μετά τον Μικρό Πρίγκιπα", έχουμε αναλογιστεί άραγε ποτέ ότι αυτό μπορεί να αλλάξει τη ζωή μας; Να κάνει τον κόσμο γύρω μας καλύτερο; Προϋπόθεση όμως για να συμβεί κάτι τέτοιο, είναι να ανακαλύψουμε την πραγματική ταυτότητα του Μικρού Πρίγκιπα και να κατανοήσουμε την αιτία, ή μάλλον την ανάγκη, που τον έφερε κάποτε στον πλανήτη μας. Η απάντηση για το ποιος είναι ο Μικρός Πρίγκιπας βρίσκεται βαθιά μέσα μας. Για να αναδυθεί, φτάνει μόνο ν' αφουγκραστούμε τους ψιθύρους αυτού του βιβλίου» (από το οπισθόφυλλο του βιβλίου). Στις τελευταίες σελίδες καταγράφονται προτάσεις για παιγνιώδεις δραστηριότητες αναφερόμενες στην ιστορία του Μικρού Πρίγκιπα. 

 

Ελένη Ηλία, Μετά το Μικρό Πρίγκιπα (Ηριδανός, 2012)

Το βιβλίο έχει και το παρεάκι του! Ένα δεύτερο βιβλίο με τίτλο: «Παιχνίδια με το Μικρό Πρίγκιπα του Εξυπερύ» (εκδ. Πνευματικό Κέντρο Δήμου Ασπροπύργου, 2006), το οποίο απευθύνεται, κυρίως, σε εκπαιδευτικούς της Προσχολικής Αγωγής και της Δημοτικής Εκπαίδευσης. Εκεί αναγράφονται εκπαιδευτικές δραστηριότητες που έχουν εφαρμοστεί με μαθητές του 4^ου Νηπιαγωγείου Ασπροπύργου, καθώς και μικρά κείμενα που δημιουργήθηκαν από τα ίδια τα παιδιά. Δύο εξαιρετικά ενδιαφέρουσες προτάσεις ανάγνωσης για το καλοκαίρι που είναι ακόμη μπροστά…

Ελένη Ηλία, Παιχνίδια με το Μικρό Πρίγκιπα του Εξυπερύ

 

Πέμπτη 2 Ιουνίου 2022

Σήμερα 2-6-2022 και ώρα 19.00-20.00 στο Ίδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη θα γίνει κάτι μοναδικό και εντυπωσιακό· κι εμείς θα είμαστε εκεί! Θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά παγκοσμίως το νέο αστρονομικό ρολόι – πλανητάριο βασισμένο στις μελέτες του Μηχανισμού των Αντικυθήρων, το οποίο κατασκευάστηκε με τη συνεργασία του Πανεπιστημίου Σονόρας Μεξικού, της Ωρολογοποιίας Relojes Olvera IΙI Generacion και του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το ρολόι δείχνει τις θέσεις του Ήλιου, της Σελήνης (και τη φάση της Σελήνης) και των πλανητών, προβλέπει τις εκλείψεις, προσδιορίζει πότε θα γίνουν οι Ολυμπιακοί αγώνες κ.ά. Η εκδήλωση διοργανώνεται με την ευκαιρία της 120ής επετείου από την ανακάλυψη των θραυσμάτων του μηχανισμού των Αντικυθήρων σε ναυάγιο τον Μάιο του 1902, τα οποία βρίσκονται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Σημειώνεται ότι εκείνο τον χρόνο άρχισε η μελέτη των χαρακτηριστικών και της λειτουργίας του μηχανισμού. Η έρευνα συνεχίζεται με επιτυχία και σήμερα, 120 έτη αργότερα, με ευγενή χορηγία του Ιδρύματος Αικατερίνης Λασκαρίδη. Το Πανεπιστήμιο Αθηνών εκπροσωπούν ο αστροφυσικός και Καθηγητής Φυσικής Διαστήματος, κ. Ξενοφών Μουσάς, που είναι ένας από τους βασικότερους μελετητές του μηχανισμού, καθώς και η Καθηγήτρια Μελέτης Αρχαίας Όρχησης, κ. Άννα Λάζου.

Ο Καθηγητής Φυσικής Διαστήματος, κ. Ξενοφών Μουσάς, μιλά για τον Μηχανισμό των Αντικυθήρων.

 Μπορείτε να παρακολουθήσετε την εκδήλωση μέσω διαδικτύου   στο youtube.com

Στην εικόνα το νέο ρολόι πλανητάριο, ερευνητικό μοντέλο του αστρονομικού ρολογιού που βασίζεται στις μελέτες του Μηχανισμού των Αντικυθήρων.

  

Κυριακή 29  Μαΐου 2022

Δεληγιώργη Α., Το κόκκινο της φωτιάς. Μικρό εγχειρίδιο λογοτεχνίας. ΑΘΗΝΑ: ΑΡΜΟΣ, 2022.

 

     Με  «Το κόκκινο της φωτιάς» (εκδ. ΑΡΜΟΣ, 2022), το βελούδινο βιβλίο της Αλεξάνδρας Δεληγιώργη, η Καθηγήτρια Φιλοσοφίας δωρίζει στους αναγνώστες ένα μικρό εγχειρίδιο λογοτεχνίας. Στο εξαίρετο πόνημά της εξετάζει με λόγο πυκνό πολλές από τις παραμέτρους του λογοτεχνικού φαινομένου. Θα σταθώ στο κεφάλαιο «Λογοτεχνία και Φιλοσοφία»(σ.σ. 128-138). Η συγγραφέας πιστεύει ότι ο λόγος του αφηγήματος (μυθιστόρημα, νουβέλα, διήγημα) έχει την ίδια πηγή με τον θεωρητικό λόγο της φιλοσοφίας, διότι έχουν την ίδια ρίζα, τον πόθο, δηλαδή, για την αλήθεια. Αυτό συμβαίνει όταν ο λογοτέχνης γράφει για όσα αισθάνθηκε και όσα σκέφτηκε για τη σχέση (δική του ή των ηρώων του) με τα πράγματα και τον κόσμο. Μύθος και θεωρία λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία· αν αναμειχθούν τα περιεχόμενά τους, χάνονται οι διαφορετικές τους προθέσεις. Στη συνέχεια εξετάζει τη σχέση μύθου και θεωρίας στο «Περί Φύσως» του Παρμενίδη, καθώς και τις οπτικές των Χέγκελ και Νίτσε, τις οποίες θεωρεί συμπληρωματικές. Η Δεληγιώργη πρεσβεύει ότι «αν, λοιπόν, η φιλοσοφία μάς δείχνει πού είναι η καρδιά των πραγμάτων, χωρίς να μπορεί να μας πάει εκεί, η λογοτεχνία προτίθεται και μπορεί να το κάνει. Συνδυάζοντας τις διανοητικές με τις φαντασιακές διεργασίες, μας πηγαίνει, με τις μεταφορές και τα σύμβολά της, στον πυρήνα των πραγμάτων» (σ.137). Ισχυρίζεται πως «η λογοτεχνία… είναι για τη φιλοσοφία ό,τι είναι το πείραμα για την επιστήμη» (σ.137). Καταλήγει ότι «…όπως η φιλοσοφία, έτσι και η λογοτεχνία προορίζεται κι αυτή για τις μεγάλες ή μικρές αναζητήσεις με προεξάρχουσα την ηρωική αναζήτηση της αλήθειας» (σ.137-38).

Προς επίρρωση των θέσεων της κ. Δεληγιώργη θα προσέθετα πως σύμφωνα με την προσωπική μου περιπέτεια της γραφής και στον ποιητικό λόγο ισχύει ό,τι και στην «σκεπτόμενη λογοτεχνία» (σ. 130 κ.ε.). Η γραφή είναι για μένα ένας τρόπος να ερμηνεύσω την εμπειρία και τα βιώματα, ένας δρόμος να βρω την αλήθεια μου. Υπήρξαν φορές που οι ερμηνείες μου «συνομίλησαν» με φιλοσοφικές ιδέες στοχαστών και γονιμοποίησαν τις ποιήσεις μου. Θεωρώ ότι οι φιλοσοφικές θεωρίες αποτελούν ποιήματα του ανθρώπινου νου και μ’ έχουν κάνει να αισθανθώ διανοητικές συγκινήσεις εξαίσιες, οι οποίες μετατράπηκαν σε έντονο συναίσθημα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο στοιχεία φιλοσοφίας, επιστημολογίας, ψυχαναλυτικών θεωριών μαζί με συμβολισμούς του μύθου ανιχνεύονται στα ποιήματά μου και συνυφαίνονται με δικές μου εμπειρίες, βιώματα, συναισθήματα. Έρχονται ν’ απαντήσουν στις απορίες μου για το σήμερα και το αύριο. Και γίνονται εικόνες που εισχωρούν στη γραφή μου και ακουμπούν απαλά τις γωνίες και τις αγωνίες της πραγματικότητας και της ύπαρξης. Τάχα σ’ αυτές δεν σκοντάφτουμε κάθε μέρα όλοι;

"Το κόκκινο της φωτιάς" από την Αλεξάνδρα Δεληγιώργη

 

Σάββατο 9 Απριλίου 2022

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΦΙΛΩΝ…

Όλα ξεκίνησαν σαν ένα παιχνίδι! Ένας φίλος μού έδωσε 5 λέξεις και μου ζήτησε να γράψω ένα κείμενο 33 λέξεων που να τις συμπεριλαμβάνει. Έγραψα ένα ποίημα και το έδειξα σ’ έναν άλλο φίλο να το διαβάσει. Εκείνος είχε την ιδέα να σχεδιάσει ένα αρχαιοελληνικό πλοίο και να γράψει το ποίημα μέσα σ’ αυτό! Ένας τρίτος φίλος σκέφτηκε να δημιουργήσουμε με το εικονοποίημα μία αφίσα! Και ιδού το αποτέλεσμα. Όλους τους ευχαριστώ από καρδιάς, επειδή «έχτισαν» ο ένας πάνω στην ιδέα και την προσπάθεια του άλλου. Αυτό δεν είναι, άλλωστε, το όμορφο και τόσο σπάνιο αίσθημα της φιλίας;

Άλας Θείον της Αναστασίας Μαργέτη

 

Τετάρτη 9 Μαρτίου 2022

 

Συνέντευξη της Αναστασίας Μαργέτη στους μαθητές της Ε1 τάξης του 106ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών για τα ποιητικά βιβλία της.

 

 

 

Η Αναστασία Μαργέτη μιλά για τα ποιητικά της βιβλία στο 106ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών.

    Προσκεκλημένη στις 1 και 8  Μαρτίου 2022 από τον συνάδελφο, Παναγιώτη Πετμεζά και τους μαθητές της Ε1 τάξης του σχολείου που υπηρετώ, του 106ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών, για να παρουσιάσω τα δύο ποιητικά μου βιβλία «Τρίτοι από της Αληθείας» και «Πλάτων Ψυχή και (π)οίηση. Διαλεκτική των αντιθέτων» (πενήντα επτά επιγράμματα). Δόθηκε η ευκαιρία να συζητήσουμε με τα παιδιά για ποίηση και φιλοσοφία με αφορμή τις ερωτήσεις που είχαν προετοιμάσει σχετικά με τη συγγραφή των βιβλίων μου, τα οποία είχαν γνωρίσει μέσω έρευνας στο διαδίκτυο. Προσεγγίσαμε, επίσης, αντιπροσωπευτικά ποιήματα κάθε συλλογής. Να πηγαίνω στο σχολείο με μιαν άλλη ιδιότητα, να ξανασυναντώ τους παλιούς μου μαθητές από έναν άλλο δρόμο ... 

Η συγκίνησή μου απερίγραπτη!  Α! Ο Μάρτης ήρθε αλλιώς τη φετινή χρονιά. Δείτε το στο σχολικό ιστολόγιο του blogs.sch.gr/106dimat

 

Ποιητικό υλικό που ετοιμάστηκε και δόθηκε από την Αν. Μαργέτη στους μαθητές για επεξεργασία.

  

Το άρθρο με τη συνέντευξη που ετοίμασαν, αναρτήθηκε στο σχολικό ιστολόγιο και μπορείτε να το δείτε εδώ: blogs.sch.gr/106dimat

Η (π)οίηση της Αναστασίας Μαργέτη

Η αφορμή δόθηκε από μια εργασία του βιβλίου της Γλώσσας για συνέντευξη με έναν συγγραφέα. Η αιτία, η παρουσία της ποιήτριας Αναστασίας Μαργέτη στο σχολείο μας, ως δασκάλας πολλά χρόνια τώρα και μάλιστα δασκάλας της τάξης μας τα προηγούμενα δύο χρόνια. Την ξέραμε. Είχε εμφυσήσει την ποίηση μέσα μας και γράφαμε και εμείς ποιήματα, ενώ λέγαμε στο νέο μας δάσκαλο: «Κύριε να γράψουμε ένα ποίημα;...»  Και έτσι ξεκινήσαμε, αφού της το προτείναμε και δέχτηκε με μεγάλη χαρά.

Ετοιμάσαμε τις ερωτήσεις μας, αφού πρώτα μελετήσαμε την πορεία της ως ποιήτριας, διαβάσαμε ποιήματά της και ύστερα  ήρθε στην τάξη. Στην αρχή μας μίλησε για τα μεγάλα νοήματα της τέχνης. Όλα ξεκινούν με την απορία, είπε, που είναι πολύ σημαντικό πράγμα. Βάζεις το μυαλό σου να σκεφτεί διαφορετικά, με έναν διαφορετικό τρόπο... Η α-πορία, συνέχισε, σημαίνει δε βρίσκω πόρο, οπτική και ρωτάω... Είναι η βάση  της φιλοσοφίας, η αρχή για τον φίλο της σοφίας. Το απορείν και το θαυμάζειν. Η ποίηση είναι η απορία,  μας είπε,  σε σχέση με τη ζωή και τα συναισθήματα, τις ορμές, τι νιώθω, τι είναι τα συναισθήματα, τι είναι τα ένστικτα. Και έτσι κάπου εκεί, φυσικά και όμορφα αρχίσαμε να διατυπώνουμε ο καθένας τις ερωτήσεις του και να κρατάμε σημειώσεις από τις απαντήσεις της· στη συνέχεια  συντάξαμε τις εντυπώσεις μας σε ενιαίο κείμενο.

-Τι είναι για σας η ποίηση;

-Η ποίηση είναι (π) οίηση. Η οίηση του ανθρώπου που πιστεύει πως αυτό που λέει είναι το σωστό, εκείνος είναι σωστός. Ακόμα και αν είναι λάθος. Ο ποιητής είναι αυτός που γράφει στίχους, δημιουργεί κάτι ξεχωριστό. Δημιουργεί με τις λέξεις έναν δικό του κόσμο, που είναι το στήριγμα του και ένα βήμα γι’ αυτόν.

-Γιατί διαβάζετε λογοτεχνία και παιδαγωγικά βιβλία;

-Γιατί με ενδιαφέρουν, γιατί είναι η δουλειά μου και γιατί είναι πολύ ωραία. Άμα σου αρέσει κάτι, το κάνεις πολύ καλά. Το βιβλίο σε ταξιδεύει σε άλλους τόπους και όταν δεν έχω τι να κάνω, διαβάζω.

-Ποιο είναι το αγαπημένο σας βιβλίο;

-Μ΄ αρέσουν αρκετά, δε μπορώ να πω ποιο, γιατί αλλάζω...

-Ποιο είναι το καλύτερο σας βιβλίο κατά τη γνώμη σας;

-Όλα τα βιβλία είναι παιδιά του συγγραφέα, αλλά το τελευταίο μου, μού αρέσει πιο πολύ, λίγο παραπάνω το «Πλάτων Ψυχή Και (π)οίηση. Διαλεκτική των αντιθέτων».

-Τι σας οδήγησε να γράψετε το βιβλίο «Πλάτων ψυχή και (π)οίηση. Διαλεκτική των Αντιθέτων»;

-Ο Πλάτων μίλησε για την ψυχή.  Η ψυχή χωρίζεται σε τρία μέρη. Το πρώτο μέρος είναι οι επιθυμίες, θέλω να… , το δεύτερο είναι το θυμοειδές, τα συναισθήματα η λύπη, η χαρά…, το τρίτο μέρος είναι το μεγαλύτερο μέρος, το λογιστικόν , το μέρος που έχει σχέση με το μυαλό και την εξυπνάδα.

-Ο αριθμός 57 στα επιγράμματα ήταν τυχαίος ή τον είχατε σκεφτεί πριν γράψετε το βιβλίο ;

 -Μου αρέσει ο αριθμός 3 και ήθελα να είναι πολλαπλάσιο του 3 γι’ αυτό και έγραψα 57 επιγράμματα.

-Πώς νιώσατε όταν μεταφράστηκε το πρώτο βιβλίο σας στα αγγλικά;

-Ένιωσα έκπληξη, το γεγονός ότι εγώ σύνδεσα τη φιλοσοφία με την ποίηση εντυπωσίασε τους μεταφραστές  και για αυτό από μόνοι τους το μετέφρασαν.

-Στο βιβλίο σας «Πλάτων ψυχή και (π)οίηση. Διαλεκτική των Αντιθέτων» ποιο πιστεύετε ότι είναι το πιο όμορφο επίγραμμα;

-Όλα τα επιγράμματα είναι όμορφα αλλά ξεχωρίζω το πρώτο και τελευταίο επίγραμμα  του βιβλίου….

-Πώς σκεφτήκατε τον τίτλο στο βιβλίο σας  «Τρίτοι από της Αληθείας»;

-Τον  τίτλο «Τρίτοι από της Αληθείας» τον σκέφτηκα… Είχα στο μυαλό μου τρεις ανθρώπους τον έναν πίσω από τον άλλο. Ο πρώτος άνθρωπος έλεγε πάντα αλήθειες, ο δεύτερος έλεγε ψέματα και αλήθειες και ο τρίτος έλεγε μόνο ψέματα…

Κάπου εκεί μ' αυτούς τους τρεις ανθρώπους η συνέντευξη μας με την κυρία Αναστασία Μαργέτη τελείωσε. Εμφανώς συγκινημένη μας ευχαρίστησε και μας έδωσε από ένα αναμνηστικό με ποιήματα της. Εμείς τι άλλο μπορούσαμε να πούμε πάρα ευχαριστούμε πολύ,  κυρία Αναστασία... 

Η Αναστασία Μαργέτη μιλά για τα βιβλία της στο 106ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών.

  

Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου 2021

Παπαστρατής Ορ. Θρ. «Στην Πόλη και στη Θράκη…».  Αθήνα: Ρήσος, 1994.

 

Με αυτό το μικρό αλλά ιδιαίτερα περιεκτικό βιβλίο, ο Θρασύβουλος  Παπαστρατής πραγματοποίησε πριν από αρκετά χρόνια την προσωπική του κατάθεση σκέψεων πάνω σε πολύ σοβαρά ζητήματα που άπτονται του ιστορικού γίγνεσθαι αλλά και της οδυνηρής για τον Ελληνισμό πραγματικότητας της Δυτικής (κατά βάση) Θράκης και της Κωνσταντινούπολης. Ο συγγραφέας πιστεύει ότι στους χώρους αυτούς, «…στην Πόλη και στη Θράκη, παίχθηκε και παίζεται το νεοελληνικό δράμα» και δανειζόμενος λόγια του Ίωνα Δραγούμη δηλώνει «….αγαπώ την Πόλη και τη Θράκη, ακριβώς επειδή ο δικός τους Ελληνισμός είναι αυτός που απειλείται, που χάνεται»(σ. 9). Ο Παπαστρατής αποφεύγοντας την υπέρμετρη συναισθηματική φόρτιση, κατορθώνει με τη γλαφυρή γραφή και τις νηφάλιες προσεγγίσεις του να προσφέρει στον αναγνώστη ουσιαστική γνώση για τη μουσουλμανική μειονότητα, τις τουρκικές μεθοδεύσεις στην περιοχή, την ατελή και ενίοτε αλλοπρόσαλλη πολιτική του ελληνικού κράτους και πολλά άλλα. Ανάμεσα στα κείμενα παρεμβάλλονται ασπρόμαυρες εικόνες των παραπάνω περιοχών, από το φωτογραφικό αρχείο του συγγραφέα, οι οποίες επιβεβαιώνουν τον ισχυρισμό του πως «η Πόλη και η Θράκη είναι κατ’ ουσίαν ταυτόσημος γεωγραφικός, πολιτιστικός και ιστορικός χώρος» (σ. 11). Το πόνημα του Θρασύβουλου Παπαστρατή  παραμένει επίκαιρο και αξίζει να διαβαστεί από εκείνους που επιθυμούν να σχηματίσουν με συνοπτικό και εύληπτο τρόπο μία ρεαλιστική εικόνα σχετικά με ζωτικά για την πατρίδα μας θέματα.  

 

  

Σάββατο 6 Αυγούστου 2021

Από τη μοντέρνα Φυσική Επιστήμη έως τη Φιλοσοφική θεώρηση… μεσολαβούν «Οι 7 ιδέες –κλειδιά». Άρθρο του Μεσολογγίτη Φυσικού, Σπύρου Μαργέτη, δημοσιευμένο στην ηλεκτρονική εφημερίδα ΑΙΧΜΗ στις 29/7/2021. Ο Δρ. Σπύρος Μαργέτης είναι καθηγητής Πυρηνικής Φυσικής στο Kent State University του Οχάιο των ΗΠΑ και ...αγαπά πολύ τη φιλοσοφία! Βλέπετε το άρθρο του στο aixmi-news.gr 

 

Ο Δρ Σπύρος Μαργέτης, Μεσολογγίτης Πυρηνικός Φυσικός

 

 

 

Πέμπτη 4 Αυγούστου 2021

 

 

Ο Θανάσης Νάκας παρουσιάζει το βιβλίο της Αναστασίας Μαργέτη (1-4-2016)

    Σήμερα (4-8-2021) έμαθα ότι ο καθηγητής Γλωσσολογίας Πανεπιστημίου Αθηνών, κ. Θανάσης Νάκας, αναχώρησε χθες για το μεγάλο ταξίδι. Είχα την τύχη να είμαι φοιτήτριά του στην εξομοίωση, στο Μαράσλειο Διδασκαλείο και στο Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών του ΠΤΔΕ / ΕΚΠΑ. Επίσης, ήταν μέλος της τριμελούς επιτροπής της διπλωματικής μου εργασίας. Θα θυμάμαι πάντα τη διδασκαλία της δυναμικής των λέξεων, που με επηρέασε στην ποιητική γραφή μου αλλά και το σκωπτικό χιούμορ του που ζωντάνευε το μάθημα. Κυρίως, όμως θα θυμάμαι με την καρδιά και με τον νου, την τιμή που μου έκανε με τη συμμετοχή του στο πάνελ της πρώτης παρουσίασης της ποιητικής μου συλλογής «Τρίτοι από της Αληθείας», στον Πολυχώρο Αίτιον την Πρωταπριλιά του 2016. Εύχομαι ολόψυχα στη σύζυγό του, κ. Τζίνα Καλογήρου και στις δύο κόρες τους, Μελίνα και Μιράντα, θερμά συλλυπητήρια!

Τον αποχαιρετώ με ένα επίγραμμα από το τελευταίο μου βιβλίο:

 Κώδικας της γλώσσας

το θέατρο του νου•

μπαρόκ οι τόνοι.

 

 

 

 

Παρασκευή 30 Ιουλίου 2021

 

Πώς μπορεί να συνδέσει αποτελεσματικά ο παιδαγωγός σήμερα τις ανθρωπιστικές αξίες του ελληνικού πνεύματος με την εκπαιδευτική πραγματικότητα; Με ποιον τρόπο θα αναδειχθούν οι θεμελιώδεις αξίες της αρχαίας ελληνικής σκέψης και θα λειτουργήσουν ως προαγωγοί του καλοῦ κἀγαθοῦ στην εκπαίδευση; Τι ρόλο μπορεί να παίξει η θεατρική αγωγή; Ο Σίμος Παπαδόπουλος, επίκουρος καθηγητής Θεατρολογίας στο ΠΤΔΕ του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης και εμψυχωτής θεάτρου, στο τελευταίο του βιβλίο με τίτλο: «ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΚΕΨΗ. Μίμησις του καλλίστου βίου» (εκδ. Παπαζήση, 2021), καταθέτει την πρότασή του. Θεωρεί πρόσφορη για τον σκοπό αυτό τη διδακτική αξιοποίηση της Διερευνητικής Δραματοποίησης, υπό το πρίσμα της Παιδαγωγικής του Θεάτρου.  Με τη μέθοδο αυτή δημιουργεί μαθησιακά περιβάλλοντα με στόχους τη στοχαστική ενδυνάμωση, την αξιολογική κρίση και την καλλιέργεια ευρέος φάσματος γνωστικών και μεταγνωστικών δεξιοτήτων στους μαθητές. Βρήκα ιδιαίτερα ενδιαφέρον το τρίτο μέρος του βιβλίου, στο οποίο γίνεται αρχικά αναλυτική παρουσίαση των ανθρωπιστικών αξιών και στη συνέχεια αναφέρονται οι προτάσεις εφαρμογής της θεατροπαιδαγωγικής διερεύνησής τους μέσα από κείμενα. Με τον τρόπο αυτό παρουσιάζονται: η πολιτική δημοκρατική συνείδηση, το μέτρο και η μεσότητα, η ύβρις και η δικαιοσύνη, η φιλία, η φιλοκαλία και η λιτότητα, η ευδαιμονία και η αρετή ως αυτογνωσία, σωφροσύνη και ανδρεία και τέλος το τραγικό ως ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης. Αξίζει να σημειωθεί ότι το κείμενο συμπληρώνει εμπνευσμένη εικονογράφηση από την εικαστικό Δήμητρα Λαμπρέτσα. Το βιβλίο διαβάζεται ευχάριστα και μας αφορά όλους, όσοι ασχολούμαστε με την εκπαίδευση, και όχι μόνον τους θεατρολόγους, διότι μπορεί να δώσει ιδέες που θα εφαρμοστούν σε  διαθεματικά σχέδια εργασίας, τα οποία μέσω της δραματοποίησης δημιουργούν βιώματα και όχι μια αδρανή κατάσταση γνώσης… Ας είναι καλοτάξιδο!

Σχέδιο θεατρικού δρώμενου που σχεδίασε, οργάνωσε και παρουσίασε η Αναστασία Μαργέτη στην παρουσίαση του βιβλίου "ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ" του Σίμου Παπαδόπουλου (Οκτώβριος 2015).

 

Τετάρτη 10 Μαρτίου 2021

 

 

     Ιστορίας το ανάγνωσμα… Ένα βιβλίο- κόσμημα αποτελεί το έργο του Παναγιώτη Δρακόπουλου, «ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ. Η διαμόρφωση του πολιτιστικού της προσώπου». Στο πόνημά του ο συγγραφέας διερευνά την πολιτισμική ταυτότητα της Ευρώπης, ξεκινώντας από τις απαρχές της προϊστορίας της στα σπήλαια (40.000-30.000π.Χ.), έως την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης το 1957. Ο Δρακόπουλος με τρόπο ευσύνοπτο που εστιάζει στα ουσιώδη, εξιστορεί τους σημαντικότερους σταθμούς του ευρωπαϊκού πολιτισμού, οι οποίοι συνέβαλαν στη διαμόρφωση της ευρωπαϊκής ταυτότητας. Αξίζει να επισημανθεί ότι το κείμενο συνοδεύει πλούσια εικονογράφηση με σπάνιες εικόνες έργων τέχνης. Το βιβλίο διαβάζεται ευχάριστα και μας αφορά όλους, διότι συνεισφέρει στην κατανόηση του σύγχρονου ιστορικού γίγνεσθαι. Προσφάτως κυκλοφόρησε και στα αγγλικά. Ας είναι καλοτάξιδο!

 

 Πέμπτη 7 Ιανουαρίου 2021

 

      Πώς να κινήσεις το ενδιαφέρον των παιδιών στο μάθημα της Ιστορίας; Να τα κάνεις ν’ ασχοληθούν με το παρελθόν, δίχως να το θεωρούν μια στατική και πεπερασμένη κατάσταση; Να αισθανθούν ότι τα κατάλοιπα του παρελθόντος που βρίσκονται γύρω τους, είναι ο κρίκος που μας ενώνει με την ιστορική μνήμη, γι’ αυτό και αποτελούν μνημεία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς; Προτάσεις γι’ αυτά τα ζητούμενα, επιχειρούν να δώσουν σε όσους ενδιαφέρονται, δύο πολύ αξιόλογα βιβλία σχετικά με την τοπική ιστορία και την ένταξή της στην εκπαιδευτική διαδικασία. Είναι το βιβλίο του καθηγητή Ιστορίας και Διδακτικής της Ιστορίας του ΕΚΠΑ, κ. Γεωργίου Ν. Λεοντσίνη, «Ιστορία-περιβάλλον και η διδακτική τους» (εκδ. Καρδαμίτσα) και το ομαδικό πόνημα των Γ. Ν. Λεοντσίνη, Φ. Σ. Ασδεράκη, Α.Κ. Κότσιρα, Φ.Ε. Μανωλτζά, Χ.Ν. Μπαμπούνη, «Πειραματικό Πρόγραμμα για τη Διδασκαλία της Τοπικής Ιστορίας στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση» (έκδοση του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου). Στο πρώτο βιβλίο περιλαμβάνονται μελέτες και ερευνητικές προσεγγίσεις σχετικές με αρχές και πρακτικές διδακτικές της γενικής και της τοπικής ιστορίας καθώς και της μελέτης του περιβάλλοντος. Βρήκα ιδιαίτερα ενδιαφέρον το κεφάλαιο «Ενσυναίσθηση και διδασκαλία της Ιστορίας». Στο δεύτερο βιβλίο γίνεται η παρουσίαση μιας ερευνητικής και διδακτικής εργασίας - προτύπου για την εισαγωγή και ενσωμάτωση της τοπικής Ιστορίας στο σχολικό πρόγραμμα. Και τα δύο αποτελούν εργαλεία για την τοπική ιστορία, τα οποία δεν πρέπει να λείπουν από τη βιβλιοθήκη των εκπαιδευτικών της πράξης, διότι μπορούν να δώσουν ιδέες που θα εφαρμοστούν σε  διαθεματικά σχέδια εργασίας για την τοπική ιστορία και την περιβαλλοντική εκπαίδευση. 

 

 

Δευτέρα 12-10-2020

 

Οι Δέσποινα και Robert Crist μεταφράζουν Αναστασία Ν. Μαργέτη

      Από χτες το μεσημέρι (11-10-2020) ο σπουδαίος φιλέλληνας, ελληνιστής, δάσκαλος αλλά προπάντων ευγενής,  Robert L. Crist δεν βρίσκεται πια ανάμεσά μας. Ποτέ δεν το ’φερε η ζωή να τον συναντήσω ούτε εκείνον ούτε τη σύντροφο της ζωής του, Δέσποινα.  Όταν όμως μου ανακοίνωσαν το 2017 μέσω του διαδικτύου δυο  άνθρωποι άγνωστοί μου, πως έχουν ήδη ξεκινήσει να μεταφράζουν στα αγγλικά το πρώτο ποιητικό μου βιβλίο «Τρίτοι από της Αληθείας», ένιωσα απέραντη ευγνωμοσύνη και σκέφτηκα ότι στο σύμπαν υπάρχει χώρος και για θαύματα· και ότι φίλοι μπορεί να γίνουν άνθρωποι ξένοι και άγνωστοί σου, που επιλέγουν να στηρίξουν αυτό που κάνεις, διότι σε πιστεύουν! Οι δυο νέοι φίλοι με τίμησαν με την εθελοντική δράση τους πάνω στο δικό μου πόνημα και τους μήνες που ακολούθησαν επικοινωνούσαμε διαδικτυακά, για να μιλήσουμε σχετικά με λέξεις, στίχους, νοήματα του κειμένου. Και όχι μόνον… Τότε κατάλαβα πόσο φωτεινοί ήταν οι άνθρωποι αυτοί· πως δώρο δεν ήταν μόνο η μετάφραση του βιβλίου μου αλλά και το συναπάντημά τους στον δρόμο μου. Ήταν και οι δυο ζωντανό παράδειγμα αγάπης για τον άνθρωπο, τα έργα του, τη ζωή. Και αυτό μου έδωσε κουράγιο και δύναμη.

Κουράγιο και δύναμη σου εύχομαι από τα βάθη της ψυχής μου, Δέσποινα αγαπημένη, για την απώλειά σου την τεράστια. Μαζί με τον Ρομπ ποίησιν ποιήσατε λόγω και έργω. Θα τον θυμάμαι πάντα! Θα είναι αιωνία η μνήμη του στην καρδιά μου.   

 

  "Ο Robert L. Crist είναι ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου της Αθήνας και έχει συγγράψει πολλές κριτικές μελέτες για αγγλικά καθώς και ελληνικά λογοτεχνικά έργα. Σημαντική η παρουσία στη ζωή και την εργογραφία του της μουσικής, της φιλοσοφίας, της ποίησης. Με τη σύζυγο και σύντροφο της ζωής του Δέσποινα μοιράζεται τη δημιουργικότητά του στη μετάφραση και τη σύνδεση με συγγραφείς και ποιητές όπως ο Άρης Αλεξάνδρου, ο Γιώργος Χειμωνάς, ο Ουίτμαν, ο Φώκνερ κ. α.  Στο έργο του περιλαμβάνονται και τα ποιητικά του: The Companion Sonnets and Other Poems (μετάφραση Μαριάννας Παπουτσοπούλου) and  The Wings of Poetry – A Portfolio of Verse & Theory. Προσφάτως  εκδόθηκε η ερευνητική μελέτη του An Experiential Theory for the Interpretation of Poetry. Το 2019 σε ανθολόγηση και μετάφραση των Robert και Δέσποινα  Crist εκδόθηκε σε Ελλάδα και Αμερική το δίγλωσσο ποιητικό βιβλίο Θησαυροί της Άμμου: Ποίηση της Ελληνικής Κρίσης-Treasures of the sand: Poetry of the Greek Crisis, στο οποίο μεταφράζονται ποιήματα 38 σύγχρονων Ελλήνων ποιητών [απόσπασμα από το βιβλίο: Μαργέτη, Α. Ν. Τρίτοι από της Αληθείας / The third from truth.  Μτφ. Robert & Despina Crist. Αθήνα: ΓΡΗΓΟΡΗ, 2019,  σ. 141].

 

 Παρασκευή 24-7-2020

Αρώματα βασιλικού στο βιβλίο ΟΔΟΣ ΟΦΘΑΛΜΙΑΤΡΕΙΟΥ, το τελευταίο μυθιστόρημα του Ευάγγελου Αυδίκου. Σε αυτό ο ποιητής και πεζογράφος Κώστας Κρυστάλλης μετά από ενάμιση αιώνα  επιστρέφει στην Αθήνα του σήμερα, για να ολοκληρώσει μία ‘συζήτηση’ που άφησε στη μέση όσο ζούσε αλλά και για να γνωρίσει τους νέους δημιουργούς. Με τον τρόπο αυτό ο συγγραφέας επιτυγχάνει  ένα διάλογο του παρόντος με το παρελθόν . Η αφήγηση αποπνέει τρυφερότητα αλλά δεν  εγκλωβίζεται στα όρια μιας μυθιστορηματικής βιογραφίας. Ο Αυδίκος με την πένα του διαγράφει μία εξωτερική πορεία στους δρόμους που σημάδεψαν την ύπαρξη του Κρυστάλλη και ταυτόχρονα μία εσωτερική διαδρομή, που δίνει την ευκαιρία στον ήρωά του να μιλήσει για όσα δεν μπόρεσε στη διάρκεια της ζωής του. 

 

 

 "Νιπότου Μίχου, καρτέραγα πολύν καιρό. Καλότυχοι οι νεκροί, που λησμονάνε την πίκρα της ζωής. Ρίγος μ’ έπιαναν οι στίχοι του ποιητή που έμεινε στον Δρίσκο. Για μένα οι νεκροί ήταν μέρος της καθημερινής μου προσευχής. Έπιαναν στασίδι το βράδυ που άνοιγα τις λευκές μου σελίδες κι άρχιζα να γράφω. Δεν μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου ορφανό των κεκοιμημένων. Ένιωθα να κουβαλάω τους νεκρούς. Να μιλάω μαζί τους…. Κι όταν άρχισα να κατοικώ στους τάφους,  δεν θέλησα να γίνω τροφή της σιωπής, να έχω συντροφιά την αλαλία των νεκρών, ασάλευτος σαν πρόσωπο σε εικόνα».

Ευάγγελος Αυδίκος, ΟΔΟΣ ΟΦΘΑΛΜΙΑΤΡΕΙΟΥ, εκδ. Εστίας, σελ. 69. 

 

 

 

Κυριακή 7 Ιουνίου 2020

 

ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ Η ΔΥΝΑΜΗ

(Ευριπίδης, Εκάβη, 

σττ. 1187-1195 και 1206-1232)

 

Και αφού, Αγαμέμνονα, εκτός από δεσπότης

της ζωής μας είσαι και κριτής, σου λέω ότι η γλώσσα…

η γλώσσα που μιλάμε, δύναται, ναι, τόσα

να κάνει, που ακυρώνεται η πραγματικότης.

 

Στον κόσμο των πραγμάτων κάνει το δικό της

(ενώ το αντίθετο είναι το σωστό) με τα όσα

επινοεί με ακρίβεια, και με τη βοώσα

 μορφή της και με την υπόρρητη. Υλικό της

 

υπόστρωμα ο πλούτος είναι, που τυφλώνει

ως λάμπει, ενώ πνευματικό σχεδίασμά της

οι ωραιοποιήσεις, τα στολίδια. Τα καλά της

 

Στην πανουργία φτάνουν-ως εκεί! Δεν σώνει

η ισχύς της, πάντως,  ως το τέλος. Αλλά ας είναι!

Ν’ ακούσεις τώρα τι θα πω και πάλι κρίνε.

 

(Ο νικητής των Τρώων ακούει την Εκάβη,

και πείθεται: να βρει χρυσάφι η γλώσσα σκάβει.) 

 

Γιώργος Κεντρωτής 

Προσωπεία και κόθορνοι

εκδ. Gutenberg, σ. 113.

  

 

 

 

Τρίτη 17 Μαρτίου 2020

Χαράλαμπος Μαγουλάς

Ψυχιατρικές σημειώσεις: περίπτωση δ.δ.

(Εξήντα χαϊκού)

εκδ. Εξάρχεια, 2013 

[αποσπάσματα]

 

 

ΔΙΑΓΝΩΣΗ

Ι. Επεισόδιο Μανίας    (πολιτικά)

1.       Θα εξεγερθώ,

θα γίνω σκαιών θεσμών

το αντίσωμα.

 

3.       Ο κόσμος ψάχνει

το ψέμα αισχρά να τον

γιατροπορεύει.

 

 

ΙΙ. Επεισόδιο Κατάθλιψης   (τέχνη)

1.       Όταν οι μέρες

ομοιοκαταληκτούν

είναι του τάφου.

 

3.       Η κακιά ώρα

σαν κακό μιμίδιο

αποφαίνεται.

 

ΙΙΙ. Μεικτό Επεισόδιο  (ερωτικά)

1.       Hamlet, κλινικά

αντεραστής, με σπουδές,

μόνος, ψάχνει, τηλ.:

 

2.     Η γοητεία

ενέχει τρόμο όπως

η φύση μένος.

 

 

 ഡഡഡഡഡഡഡഡ

 

ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Ι. Λίθιο και Βαλπροϊκό Νάτριο (φιλοσοφικά)

4. Η ιστορία

 λατρεύεται σαν χάος,

 ταμπού και πτώμα.

 

10. Το πένθος είναι

 ουσία και φαλλός της

 φιλοσοφίας.      

 

ΙΙ. Βενζοδιαπεζίνη (θεολογικά)

3. «Ποιο το νόημα

 να ζητάς το νόημα;»

 «Φίδι!», απαντώ.

 

6. Για μια κόλαση

 οι ρόγχοι των ηδονών

 υπεξαιρούνται.

 

 ΙΙΙ. Ηλεκτροσπασμοθεραπεία (χρόνος)

2. Το απόστημα

 της μνήμης με εξαρτά

 από την αιδώ.

 

10. Πεθαίνω. Βλέπω

 ήδη το Άγαλμα της

 Ελευθερίας.

 

 

 

 

Πέμπτη 23 Ιανουαρίου 2020

Στη λογοτεχνική βραδιά του Φιλολογικού Ομίλου Αγίας Παρασκευής "Μαρία Λισμάνη" την Τετάρτη 21 Ιανουαρίου 2020 παρουσιάσαμε από κοινού με την υπεύθυνη, κα Μαργαρίτα Γραμμένου, μελέτη με θέμα: «Η πορεία των παραμυθιών στον χρόνο». Στη συνέχεια απολαύσαμε την αφήγηση του κ. Αλκιβιάδη Κούση. 

 

Παρασκευή 1 Φεβρουαρίου 2019


 Δημήτρης Αρμάος

Δύο ποιήματα που συνέθεσε ο Δημήτρης Αρμάος (1959-2015), φιλόλογος και ποιητής από την Άμφισσα. Βρίσκονται στο βιβλίο του «Βίαιες εντυπώσεις των ετών 1975-2007» (εκδ. Ύψιλον). Με άγγιξαν…

ΕΚΒΑΣΗ

Τι ιστορία κι αυτή!

’Κει που κρατούσα τον χιτώνα μου ανοιχτό

     Για να ’βρει καταφύγιο η καταιγίδα

Φύσηξε ένα αεράκι

     Που δεν το νιώσανε ούτε οι ρίζες των μαλλιών.

 ΤΑ ΕΡΑΣΜΙΑ

Η ΑΛΗΘΕΙΑ μαραζώνει ό,τι καλό

Γι’ αυτό νωρίς μας το στερεί η αθανασία

Κι άλλοι για μας και μεις για τ’ άλλα όλο φτωχότεροι

Μάθαμε να γερνάμε με το δάκρυ

Σ’ όποια τζέπη κι αν ψάξουμε

Θα σύρουμε ξεδίπλωτο

Το προαιώνιο μαντίλι του σταθμού.

 Οι «Βίαιες εντυπώσεις» του ποιητή Δημήτρη Αρμάου (εκδ. Ύψιλον, 2009) βρήκαν το αναγνωστικό τους! Ο συγγραφέας, ποιητής και κριτικός λογοτεχνίας, Αθανάσιος Κ. Χριστοδούλου, καταγράφει τη δική του ενδελεχή ανάγνωση βασισμένη σε  εμπεριστατωμένη μελέτη για 21 ‘παράλογα’ και ‘αναποτελεσματικά’ ποιήματα του Αρμάου. Οι επιθετικοί προσδιορισμοί δόθηκαν από τον ίδιο τον ποιητή· το πώς και το γιατί επεξηγούνται από τον συγγραφέα. Στο πίσω μέρος του βιβλίου υπάρχουν ευρετήρια κυρίων ονομάτων, όρων και λέξεων των ποιημάτων του Δημήτρη Αρμάου. Πριν από αυτά, δύο παραρτήματα, ένα άρθρο του ποιητή δημοσιευμένο στην εφημερίδα «Αυγή» (28-12-2003) με τίτλο «Ο Ηχογράφος της Ιστορίας» και ένα σχόλιο του  Χριστοδούλου στη φράση του H. Melville ‘But Truth is the sillest thing under the sun’, την οποία παρέθεσε ως μότο στο βιβλίο. Και στα δύο παραθέματα ο λόγος περί της Αληθείας. Το βιβλίο αφιερώνεται στους Ζωή Μπέλλα – Αρμάου, Κωνσταντίνο Δ. Αρμάο και Πτολεμαίο Δ. Αρμάο. Από τις εκδόσεις Gutenberg, ένα νέο, καλαίσθητο βιβλίο που αξίζει στην ιδιαίτερη και δύσκολη -γι’ αυτό πολύ ενδιαφέρουσα- ποίηση του Δημήτρη Αρμάου. Εκείνος, βλέπεις, έφυγε νωρίς…

Σάββατο 4 Αυγούστου 2018

Βαγγέλης Αυδίκος: 'Οι τελευταίες πεντάρες' 

Ο ΕΜΦΥΛΙΟΣ από την Ιστορία στη Λογοτεχνία. 

Ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον βιβλίο που διάβασα αυτές τις μέρες, είναι «Οι τελευταίες πεντάρες»(εκδ. Ταξιδευτής) του Βαγγέλη Αυδίκου, συγγραφέα, ομότιμου καθηγητή λαογραφίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. 
Με υλικό από την τοπική ιστορία της πολυαγαπημένης του Πρέβεζας και τη συγκόλληση της μυθοπλασίας, ο Αυδίκος μιλά για τα μεγάλα πάθη, τα οικεία κακά, που εκδηλώνονται μέσα από μικρές ιστορίες ανθρώπων. Το βιβλίο εκκινεί από το σύγχρονο παρόν και κάτω από τον μανδύα μιας αναζήτησης, εξετάζει ένα πρόβλημα που έχει τις ρίζες του στο αδυσώπητο παρελθόν του Εμφυλίου. Το πολυφωνικό κείμενο του Αυδίκου σε ταξιδεύει χωρίς ευκολίες από το σήμερα στο χτες. Όμως οικοδομεί ελπίδες μέλλοντος. Διότι ο Λόγος καταφέρνει να σπάσει τον φαύλο κύκλο του Πάθους και του αίματος… Διότι ως διαλεκτική ΣΥΝ-ΘΕΣΗ, ο συγγραφέας προτείνει τη ΣΥΝ-ΧΩΡΕΣΗ και τη ΣΥΝ-ΦΙΛΙΩΣΗ. Διότι η ΣΥΝ-θεση του Αυδίκου ΣΥΝ-περιλαμβάνει τον Άλλο, θωπεύει την πληγή και οδηγεί την ψυχή μακριά από την εκδίκηση, στη λιακάδα της κάθαρσης. Ένα βιβλίο που αξίζει…

Δευτέρα 12 Φεβρουαρίου 2018

Χαράλαμπος Μαγουλάς: 

Πολυπρισματική  θεώρηση  στο «Άσμα Ασμάτων» 

Ο Χαράλαμπος Μαγουλάς είναι ένας νέος συγγραφέας και επιστήμονας, ο οποίος στη συνάντησή του με το «Άσμα Ασμάτων» γοητεύτηκε και … μας γοητεύει ! Στην πρώτη του επαφή απέδωσε το έργο στα Νέα Ελληνικά από τη μετάφραση των Εβδομήκοντα (εκδόσεις της Εστίας, 2017), το προλόγισε, έγραψε την εισαγωγή και το σχολίασε. Όπως επισημαίνει ο ίδιος, «Το "Άσμα Ασμάτων" είναι το πιο εξαίσιο ερωτικό ποίημα που γράφτηκε ποτέ· ο Γκαίτε το ονόμασε "το πιο θεϊκό απ' όλα τα ερωτικά τραγούδια". Είναι μία περίφημη ανταλλαγή φιλοφρονήσεων ανάμεσα σ' ένα ζευγάρι, απ' άκρη σ' άκρη, μία αμιγής έκφραση και πρόκληση ερωτικού πόθου, μία αδιάλειπτη παράθεση μεταφορών, οι οποίες συγκινούν με τη διεισδυτικότητα των αναλογιών που ενεργοποιούν και την ποιητικότητα των λέξεων που επιστρατεύουν: μόνο ένα ερωτευμένο κεφάλι θα μπορούσε να τις γεννήσει».

Στη συνέχεια, η μετάφραση του Άσματος έγινε παράσταση από την ομάδα The 3^rd Person Theatre Group και με παραγωγή του ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης ανέβηκε σε θεατρικές σκηνές της Αθήνας και της επαρχίας. Η θεατρική ανάγνωση διεύρυνε τους ορίζοντες του κειμένου και τοποθέτησε τα δρώμενα σε σύγχρονα κοινωνικά και πολιτικά συμφραζόμενα. Η άγρια ερωτική ομορφιά διαχέεται στη σχέση με τον Άλλο, που μπορεί να είναι ανάπηρος, ηλικιωμένος, ομοφυλόφιλος, πρόσφυγας, τρομοκράτης ή συγγραφέας και σπάζει τα δεσμά του θανάτου.  Στο θεατρικό έργο συνυφάνθηκαν και δύο χαϊκού του Μαγουλά, από την ποιητική του συλλογή «Ψυχιατρικές σημειώσεις: περίπτωση δ.δ.» (εκδ. Εξάρχεια, 2013).    

Κατά τη διάρκεια της ενδελεχούς μελέτης του Μαγουλά στο «Άσμα Ασμάτων»  προέκυψαν επιστημονικά ερευνητικά ερωτήματα, που αφορούν την αμφίδρομη σχέση λογοτεχνίας – ιστορίας: ποιος το έγραψε, πότε, με ποιον σκοπό, τι είναι τελικά, ποια είναι η δομή του, πώς, πότε και γιατί μπήκε στον βιβλικό κανόνα και κυρίως αν είναι κυριολεκτικό ή αλληγορικό ή και τα δύο μαζί είναι τα ζητήματα που ερεθίζουν τη διάθεση για εισβολή στα βαθιά του μυστήρια. Τις θέσεις του γι’ αυτά θα παρουσιάσει στην ομιλία του με τίτλο: «Άσμα Ασμάτων – Αινίγματα ενός ξεκάθαρου κειμένου», στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών την Τρίτη 13 Φεβρουαρίου 2018, ώρα 19.00, στα πλαίσια της εκδήλωσης ‘Συνάντηση Ιστορίας και Λογοτεχνίας στη σύγχρονη έρευνα’. Θα είμαστε εκεί και θα περιμένουμε με ενδιαφέρον την τοποθέτησή του.

Κυριακή 14 Ιανουαρίου 2018

Πολύμνια Αθανασιάδη:
«Η άνοδος της μονοδοξίας στην Ύστερη Αρχαιότητα»

    Στο νέο βιβλίο της Πολύμνιας Αθανασιάση διερευνάται η εξελικτική πορεία του θεολογικού φαινομένου από την παγκοσμιοποίηση του Μεγ. Αλεξάνδρου έως τη θεοκρατία του Βυζαντίου. Πώς από την ελευθερία της σκέψης και το ‘Πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος’ οι ανθρώπινες κοινωνίες οδηγήθηκαν στη ‘μονοδοξία’ και τη μισαλλοδοξία. Με αναδίφηση εκτός των άλλων και στο πεδίο λογοτεχνίας και τέχνης της περιόδου. Στο νέο βιβλίο της Πολύμνιας Αθανασιάδη, ομότιμης καθηγήτριας στο Ιστορικό του ΕΚΠΑ, που μόλις κυκλοφόρησε: «Η άνοδος της μονοδοξίας στην Ύστερη Αρχαιότητα» , εκδ. Εστία. Άραγε μπορούμε σήμερα εμείς να ‘καθρεφτιστούμε’ σ’ εκείνη την εποχή;Ή νομίζουμε πως είναι απρόσιτη και ξένη; Αντλώ από τη συνέντευξη της συγγραφέως: «…είναι η στιγμή που η μονοδοξία αλλάζει σε μισαλλοδοξία, με τη βοήθεια του μοιραίου σκεπτικού ‘εγώ σκέφτομαι σωστά και οι άλλοι λάθος’. Από τη σκέψη στη βία της πράξης είναι ένα μόνο βήμα». Περισσότερα εδώ.  

 

Η Πολύμνια Αθανασιάδη

Πέμπτη 28 Δεκεμβρίου 2017

Ο Robert L. Crist  και η ποίηση...

Τον Νοέμβριο του 2017 έφτασε από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού ένα δώρο. Ήταν  το νέο βιβλίο του Robert L. Crist   με τίτλο: An Experiential Theory for The Interpretation of Poetry – Why We Like What We Like’, εκδ. The Edwin Mellen Press, 2017. 

Ο Robert L. Crist   έχει διατελέσει καθηγητής με θητεία σε πολλά πανεπιστήμια, τόσο στις Η.Π.Α. όσο και στο δικό μας Ε. Κ. Π. Αθηνών.  Είναι, επίσης, μελετητής κορυφαίων πεζογράφων και ποιητών: Ουίτμαν, Έμιλυ Ντίκινσον, Φώκνερ, και από τους Έλληνες Γιώργο Χειμωνά, Άρη Αλεξάνδρου, Νίκο Κυριαζή, και Κωνσταντίνο Βαμβακά.

Ο συγγραφέας στο πόνημά του αυτό ανθολογεί ποιητικά κείμενα με άξονες τις θεωρίες της λογοτεχνίας, τα οποία αναδεικνύουν τη δική του ερμηνευτική οπτική αναφορικά με την ποίηση. Εκατόν είκοσι τέσσερα ποιήματα, έντεκα εκ των οποίων από Έλληνες δημιουργούς, προσεγγίζονται υπό το πρίσμα της βιωματικής θεώρησης του συγγραφέα, ο οποίος επιχειρεί να εξηγήσει ‘γιατί μας αρέσει αυτό που μας αρέσει’, όπως αναγράφεται στον υπότιτλο του βιβλίου. Ευχαριστώ τον Robert L. Crist   για το δώρο του και για την πρό(σ)κληση  να μοιραστώ την ιδιαίτερη ματιά του… Ας είναι καλοτάξιδο!   

Τετάρτη 8 Μαρτίου 2017

 Περί γυναικός ο λόγος ... 
του Τίτου Πατρίκιου



ΡΟΔΑ ΑΕΙΘΑΛΗ

Η ομορφιά των γυναικών που άλλαξαν τη ζωή μας
βαθύτερα κι από εκατό επαναστάσεις
δεν χάνεται, δεν σβήνει με τα χρόνια
όσο κι αν φθείρονται οι φυσιογνωμίες
όσο κι αν αλλοιώνονται τα σώματα.
Μένει στις επιθυμίες που κάποτε προκάλεσαν
στα λόγια που έφτασαν έστω αργά
στην εξερεύνηση δίχως ασφάλεια της σάρκας
στα δράματα που δεν έγιναν δημόσια
στα καθρεφτίσματα χωρισμών, στις ολικές ταυτίσεις.
Η ομορφιά των γυναικών που αλλάζουν τη ζωή
μένει στα ποιήματα που γράφτηκαν γι αυτές
ρόδα αειθαλή αναδίδοντας το ίδιο άρωμά τους
ρόδα αειθαλή, όπως αιώνες τώρα λένε οι ποιητές.



 
Τρίτη 7 Μαρτίου 2017

Περί γυναικός ο λόγος ... 
του Ι.Μ. Παναγιωτόπουλου

Amedeo Modigliani

«Το νέο στοιχείο που ήρθε να προστεθεί στα προηγούμενα είταν η γυναίκα˙ η γυναίκα πλαστική παρουσία, η γυναίκα γραμμή και μάλιστα η καμπύλη, που μεταμόρφωσε ολόκληρο το σύμπαν σε εγχειρίδιο καμπυλόγραμμης γεωμετρίας, η γυναίκα ποίηση, η γυναίκα τρυφερότητα, η γυναίκα προδομένη αρετή, άλγος και πάθος˙ η γυναίκα προαιώνια ζέστα, η ομορφιά, η σωματική, η απτή, η ικανή μ’ ένα σάλεμα του κεφαλιού ή του χεριού, μ’ ένα σάλεμα του κορμιού να μεταβληθεί σε φοβερή δύναμη εξουσίας». 

Ι.Μ. Παναγιωτόπουλος (1979). Ώρα απολογισμού

Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου 2017

Από τη γη της Ηλείας ορμώμενος, από τη  Νέα Φιγαλία Ολυμπίας,  ο Στάθης Κουτσούνης είναι ένας ποιητής των ημερών μας, που γνωρίζει πώς να αφουγκράζεται το σώμα. Με την τελευταία του ποιητική συλλογή ‘Στιγμιότυπα του σώματος’ (ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ, 2014) το ψαύει, το θωπεύει μελαγχολικά. Και με τις λέξεις του σμιλεύει τα δικά του γλυπτά. Με το βλέμμα απαλό, τρυφερό, ερωτικό, ολόγλυφο, πλάθει συμπλέγματα αγαλμάτων, σχέσεων, καιρών. Κόντρα στη στιγμή τη φεύγουσα, …που προσθέτει κι αφαιρεί ταυτόχρονα…

Αριθμητική

             η πρόσθεση

απ’ όλες της αριθμητικής τις πράξεις

η πιο ύπουλη είναι η πρόσθεση

είναι μια πράξη εθιστική

πασχίζεις συνέχεια να προσθέτεις

ανίκανος σχεδόν ν’ αντισταθείς

κι έρχεται αίφνης η στιγμή

που βουλιάζεις βαρύς

στη λάσπη του αθροίσματος

          η αφαίρεση

με συνεπαίρνει πάντοτε η αφαίρεση

τρόμο γεμάτη και συνάμα ομορφιά

πράξη νουάρ που καθηλώνει

όλο και με περισσότερο σασπένς

καθώς ο αφαιρετέος

αυξάνει καθημερινά

πλησιάζοντας την άγνωστη

τιμή του μειωτέου

η διαφορά σχεδόν καλπάζει στο μηδέν

που ξάφνου σε γραπώνει στη θηλιά του

Κυριακή 18 Φεβρουαρίου 2017

Ένας Ηλείος ποιητής του χτες ήταν ο Χρίστος Λάσκαρης.

Γεννήθηκε στο Χάβαρι Ηλείας το 1931 και από μικρή ηλικία είχε εγκατασταθεί στην Πάτρα. Σπούδασε και αποφοίτησε από την Παιδαγωγική Ακαδημία της Τρίπολης χωρίς ποτέ να ασκήσει 

το επάγγελμα του δασκάλου. Εργάστηκε όλα τα χρόνια στον Ασφαλιστικό Οργανισμό Αστικών Λεωφορείων του Δήμου Πατρών.Το 2007 βραβεύτηκε με το διεθνές Βραβείο ποίησης Καβάφη από

το Ινστιτούτο Μελετών Ανατολικής παράδοσης Μοχάμεντ Άλι του Καΐρου. Πέθανε την Τετάρτη 11 Ιουνίου 2008 στην Πάτρα σε ηλικία 77 ετών. Ο ποιητής απαγγέλλει ποιήματά του στο σημείο αυτό:

ΟΙ ΔΥΟ ΛΕΞΕΙΣ

Θ` αρχίσω με τη λέξη έρωτας

και θα τελειώσω

με τη λέξη χώμα.

Τις ενδιάμεσες

θαρρώ πως τις μαντεύετε.

Ψάχνω να βρω

Ψάχνω να βρω

μια καινούργια λέξη,

λέξη που να μπορεί

τη μοναξιά της πόλης να χωρέσει

τη θλίψη των λεωφόρων της

το χάραμα.

Χωρίς τίτλο

Μέρες πάνω στις μέρες,

κι από κάτω να στενάζει πλακωμένη

μια ζωή.

Απλώς μια επιφάνεια

Ούτε ευτυχισμένος,

ούτε δυστυχισμένος.

απλώς,

μια επιφάνεια,

που πάνω της

κάνει τσουλήθρα ο χρόνος.

 Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2017

Καινοτομίας συνέχεια…

Ο Ευάγγελος Γρ. Αυδίκος, καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και συγγραφέας είχε μιαν ιδέα: να αξιοποιήσει τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να προβάλλει το πνευματικό έργο  νέων δημιουργών, άγνωστων στον ίδιο.  Και την εφάρμοσε  κάνοντας αρχή με την δική μου ποιητική συλλογή ‘Τρίτοι από της Αληθείας’. Παίρνω τη σκυτάλη, συνεχίζω στον δικό του βηματισμό και μιλώ για μία άγνωστή μου συνάδελφο και το βιβλίο της!

Η Γιώτα Βάσση με τα ‘Φιλοσοφικά Παραμύθια’ της επιχειρεί να ξεκινήσει μια συζήτηση μεταξύ ενηλίκων κι ανηλίκων για θέματα πολιτικής και κοινωνικής αγωγής μέσα από τρεις ιστορίες με μυθοπλαστική πλοκή και φιλοσοφικό υπόστρωμα. Το βιβλίο της στοχεύει να εξοικειώσει τα παιδιά με τους όρους της διαφορετικότητας, της αποδοχής, της δημοκρατίας και των ανθρώπινων δικαιωμάτων –εμπεριέχει κι ένα σύντομο γλωσσάρι όρων- με τρόπο παιγνιώδη και ‘γλώσσα’ οικεία στους μικρότερους, αφού ‘δανείζεται’ κάποιους παραμυθιακούς ρόλους από το παραδοσιακό παραμύθι. Εν τούτοις διαφοροποιείται έντονα από το τελευταίο, αφού αποφεύγει τις έτοιμες συνταγές, τις εύκολες απαντήσεις, το αίσιο και ευτυχές τέλος…Χωρίς να κρύβει την πραγματικότητα και τις δυσκολίες της από το παιδί, το παροτρύνει να ανακαλύψει και να διερευνήσει κι άλλες εκδοχές της. Η συγγραφέας – εκπαιδευτικός προκαλεί ερωτήματα και μέσα σε κλίμα αισιοδοξίας και σχετικισμού, εισάγει τους μικρούς αναγνώστες σε έναν κοινωνικό και φιλοσοφικό προβληματισμό, σε μια πορεία αναζήτησης. Με επιλογές και συνέπειες. Οι ίδιοι θα καθορίσουν στη συνέχεια τη μορφή και τη διάρκειά τους βάσει των δικών τους αναγκών, εμπειριών, προτιμήσεων…  Θεωρώ ότι το βιβλίο της μπορεί να αξιοποιηθεί από γονείς και εκπαιδευτικούς στη έναρξη ενός προ-φιλοσοφικού διαλόγου, προσιτού στους μικρότερους, αυριανούς μας συμπολίτες.

 Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2017

Ο ποιητής Αντώνης Φωστιέρης διαθέτει τη διαβολική ικανότητα να τραγουδάει σωστά και να  αναπτύσσει ποιητικώ τω τρόπω απέναντι στο ίδιο ερέθισμα πολλαπλές αντιδράσεις και οπτικές υποβάλλοντας με την τέχνη του έναν ιδιαίτερο τρόπο θέασης του κόσμου και του είναι.  Η διάθεσή του σκωπτική, ειρωνική, ανατρεπτική με το στοιχείο του τραγικού να λανθάνει, μοιάζει να υπαινίσσεται ένα  αέναο παιχνίδισμα μεταξύ των αισθήσεων και του νου και μας ταξιδεύει σε γοητευτικά Τοπία του τίποτα. Στο ποίημα που έδωσε τον τίτλο του στο τελευταίο του βιβλίο, ο ποιητής ποιεί ξανά τον χώρο και τον χρόνο γονιμοποιώντας τον ποιητικό του λόγο με στοιχεία από τα πορίσματα της επιστήμης.

ΤΟΠΙΑ ΤΟΥ ΤΙΠΟΤΑ

Ξανά το σήμερα κι η σπάθη του αμετάθετου

Ξανά η άβυσσος του νου.

Δεν έχει εντέλει τίποτα

Πραγματικά δικό της

Μια μικρή στιγμή;

Κάτι δανείζεται απ’ το πριν

Κάτι απ’ το αύριο

Το ξεπληρώνει

Με το υστέρημα του άλλου.

Αέρινη

Κι όμως πατάει στο στήθος σου ατσάλι-

Έτσι ακριβώς

Όπως το σύμπαν περισφίγγει:

Ατσάλινο.

Γεμάτο τρύπες από θάλασσες κενού

Τοπία του τίποτα

Να πλέουν μέσα τους νησάκια νετρονίων

Και γαλαξίες. Ευφάνταστη

Φενάκη του ορατού

Στη φτερωτή

Μπαγκέτα ενός ιλίγγου.

Που ηλεκτρισμένη

Μεταμφιέζει το μηδέν

Το πουθενά

Και το ποτέ

Σε κόσμο.

Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2017

 

Ο Βασίλης Κύρκος της καρδιάς μας...

Ο Βασίλειος Α. Κύρκος, ομότιμος καθηγητής φιλοσοφίας των Πανεπιστημίων Αθήνας και Ιωαννίνων αλλά και συγγραφέας, αποχώρησε από κοντά μας οριστικά στις 27 Ιουνίου 2016. Αύριο, Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2017, ώρα 19.00, στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων θα γίνει τιμητική τελετή αφιερωμένη στη μνήμη του. Για τον εκλιπόντα θα μιλήσουν: ο Θεοδόσης Τάσιος, ομότιμος καθηγητής του τμήματος Πολιτικών Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (ΕΜΠ), ακαδημαϊκός και συγγραφέας και ο Κωνσταντίνος Πέτσιος, καθηγητής Φιλοσοφίας Πανεπιστήμιου Ιωαννίνων και Πρόεδρος της Ελληνικής Φιλοσοφικής Εταιρείας. 
Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό, διότι είχα την τιμή και τη χαρά να παρακολουθήσω μαθήματα του Βασίλη Κύρκου επί μακρόν. Επίσης μετά από παρότρυνση δική του και υπό την εποπτεία του μετέφρασα και σχολίασα από την αγγλική γλώσσα τη διδακτορική διατριβή του Dr. H.B. Timothy: ‘Οι πρώτοι Χριστιανοί απολογητές και η ελληνική φιλοσοφία:  Ειρηναίος, Τερτυλλιανός και Κλήμης Αλεξανδρείας’ (αδημοσίευτο). Το προλογικό του σημείωμα στην πρώτη μου ποιητική συλλογή ‘Τρίτοι από της Αληθείας’  αποτελεί μόνιμη ενθύμηση της παρουσίας εν τη απουσία…

 
Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2016


Το ποίημα του Γιώργου Βέη 'Οία, Σαντορίνη'
μεταφράστηκε στα αγγλικά από τον Ν.Ν. Τρακάκη 
και παρουσιάστηκε στην Διασπορική Στοά στην Αυστραλία 
μελοποιημένο από την Αθηνά και τον Άρη Αντάνη.
Η μελωδία της κιθάρας συντροφεύει φιλικά 
τον ποιητικό λόγο του Γιώργου Βέη.
Επίσης αναδεικνύει τον εσωτερικό ρυθμό
και τη λυρικότητα που αναδύει η ποίησή του.
Παρά την απόδοση του ποιήματος 
στην αγγλική γλώσσα,
το συναίσθημα και ο λυρισμός διαχέονται...
και ταξιδεύουν σε όλες τις ηπείρους.
Μπορείτε να το ακούσετε στο σημείο αυτό:

Oia, Santorini.
 
That familiar,
deep redness of the sunset:
Is it the sunset or is it blood?
A question posed by the sun, or a slaughter?
The painter beside me knows
– that’s why he quickly closes his eyes
to recollect the answer.


Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2016

Ο Ηλίας Κεφάλας, ποιητής και τεχνίτης του λόγου εξαιρετικός, στην ποιητική του συλλογή 'Το δέντρο που έγνεθε τη βροχή και τραγουδούσε' (εκδ. Ροές, 2010) με λέξεις και εικόνες σχεδιάζει την αιώνια επιστροφή στης παιδικής ηλικίας τις ουτοπίες. Εκεί που το συναίσθημα φωτίζει τους χώρους της μνήμης, ενώ ταυτόχρονα θωπεύει τις αγωνίες της ύπαρξης. Με την ανάσα των δέντρων να ενώνει τη ρίζα στο χώμα με το αιθέριο στου κάμπου τον ορίζοντα...

ΠΡΟΤΡΕΧΟΝΤΑΣ

Κοντά σε δέντρα θέλω ν’ αποκοιμηθώ: ας πούμε

ιτιές με υπόγεια νερά και αγκιστρωμένες φωνές

προαπελθόντων. Βέβαια

λέω για τη μέρα που οι φίλοι

θα πάψουν πια να μ’ αγαπούν

(πώς ν’ αγαπάς μια χούφτα αέρα;)

και η μόνη τιμή θα είναι να με θυμούνται.

Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2016



ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΑΠΛΟΤΗΤΑΣ
Πίσω από απλά πράγματα κρύβομαι, για να με βρείτε•
αν δε με βρείτε, θα βρείτε τα πράγματα,
θ’ αγγίξετε εκείνα που άγγιξε το χέρι μου,
θα σμίξουν τα χνάρια των χεριών μας.
Το αυγουστιάτικο φεγγάρι γυαλίζει στην κουζίνα
σα γανωμένο τεντζέρι (γι’ αυτό που σας λέω γίνεται έτσι)
φωτίζει τ’ άδειο σπίτι και τη γονατισμένη σιωπή του σπιτιού –πάντα η σιωπή μένει γονατισμένη.
Η κάθε λέξη είναι μια έξοδος
για μια συνάντηση, πολλές φορές ματαιωμένη,
και τότε είναι μια λέξη αληθινή, σαν επιμένει στη συνάντηση.

                                                                                                            ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ
                                               Από την ποιητική συλλογή «Παρενθέσεις» (1946-1947).

Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2016


Απόψε φθινοπώριασε και   
ο Γιώργος Βέης, 
πρώτος φίλος-επισκέπτης,   
χρωματίζει τους ψιθύρους του Οκτώβρη 
με ‘Λεπτομέρειες κόσμων’
ταξιδεύοντας τις αισθήσεις 
σε τόπους και ουτοπίες που ‘η σιωπή δωρίζεται’...

William Mason Brown

ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ

Να σ' αφήσω πάλι να μιλήσεις;
Όπως παλιά που θόλωνες με χνώτα
το τοπίο και χανόμουν μέσα σε υποθέσεις
μέσα στα δικά σου χρώματα μιας παράταιρης,
άλλοι την είπαν αχρείαστης, έκρηξης
- κανείς μας δεν έβλεπε τότε καθαρά τις λέξεις

έχεις αλλάξει, ισχυρίζεσαι
έμαθες πολλά στο μεταξύ
λύγισες ελαφρά με τις εμπειρίες του χειμώνα
με τις ανοησίες των άλλων.
Να σε πάρω λοιπόν στα σοβαρά
να σ' αφήσω να ζήσεις ξανά μέσα μου,
να με κατοικήσεις με τα πρώτα φθινοπωρινά άγχη
καταφύγιο σίγουρο για όλες τις νύχτες που σε περιμένουν
στην άκρη της κάθε ανάσας,
άλλωστε το ήξερα
πάντα τα ήθελες όλα δικά σου,
υποστηρίζοντας ως το πρωί
με όση θέρμη σου επέτρεπε την εποχή εκείνη
η εφηβεία σου, δηλαδή άπειρη,
ότι το κορμί εμπεριέχει αποκλειστικά τον λόγο
ότι η σκέψη είναι απόκτημα του κορμιού
- πόσο καλά θυμάμαι τώρα εκείνη τη βεβαιότητα -
όπως ακριβώς η καρδιά, όπως η φαντασία
είναι μέρη αναπόσπαστα του σώματος
...απήγγειλες σαν αεράκι
είχες μάθει απέξω ήδη έπαρση και απώλεια
ένα κράμα έρωτα και σπαραγμού μέσα σε δέκα λεπτά
να τα πω όλα αυτά, είναι υπόθεση χάριτος

να τα χαράξω, μα σε ποιο χαρτί να γονατίσω;

Άνευ προηγουμένου δικαίωση χρόνου
σε μια παράκληση: «ακόμη μια φορά»
θυμάμαι το τηλέφωνο, αρχίζει από το μηδέν
τελειώνει στην επάρκεια του ονείρου πλέον
χρειάζεται να έρθεις, λοιπόν;

Γιώργος Βέης, «Λεπτομέρειες κόσμων»

εκδ. ύψιλον/βιβλία, 2006