Αλήθεια, με ποιον τρόπο γεννιούνται τα λογοτεχνικά έργα; Ποιος είναι ο ρόλος του συγγραφέα και των προθέσεών του; Με ποιο τρόπο επιδρούν ιστορικές και κοινωνικές δυνάμεις στο άτομο-συγγραφέα αλλά και στο κείμενό του; Σε ποια «αυθεντία» πρέπει να προστρέξει κάποιος σε περίπτωση διαφωνίας ή διχογνωμίας σχετικά με την ερμηνεία κάποιου έργου; Με τα ερωτήματα αυτά ασχολείται το άρθρο μου με τίτλο: Η πρόθεση του συγγραφέα στη νοηματοδότηση του λογοτεχνικού κειμένου. Ευχαριστώ πολύ την Παυλίνα Παμπούδη και το «Περί Ου» για τη δημοσίευση. Μπορείτε να το δείτε εδώ: www.periou.gr
Η Αναστασία Μαργέτη παρουσιάζει με πρωτοτυπία πενήντα επτά φιλοσοφικά επιγράμματα… Με τη λιτή φόρμα τριών στίχων και δεκαεπτά συλλαβών μορφοποιεί την εμπειρία, το συναίσθημα, τη σκέψη της… Εκείνο όμως που συνιστά καινοτομία, είναι η συνομιλία των επιγραμμάτων της με τον φιλοσοφικό στοχασμό του Πλάτωνα και συγκεκριμένα με τη θεωρία του περί ψυχής. Το ποιητικό της βιβλίο δίνει έναυσμα στον αναγνώστη για μία περιπλάνηση σε τόπους της δικής του ψυχής.
Ξενοφών Διον. Μουσάς
Αστρονόμος, Καθηγητής Φυσικής Διαστήματος
[από τον πρόλογο στο βιβλίο]
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου