ΜΗΤΡΙΚΗ ΕΝΤΕΛΕΧΕΙΑ

Ο Αριστοτέλης ορίζει την εντελέχεια ως  μετάβαση της άμορφης ύλης από τη σφαίρα της δυνατότητας (εν δυνάμει) στην περιοχή της πραγματικότητας (εν ενεργεία). Αυτό συμβαίνει χάρη στη συγκεκριμένη μορφή που της δόθηκε σύμφωνα με το σκοπό του  δημιουργού της.

Άραγε ποιοι είναι οι δικοί μας δημιουργοί; Ο κάθε άνθρωπος είναι το δημιούργημα της κοινωνίας και της εποχής του,  το έργο τέχνης όλων των δυνάμεων που επέδρασαν πάνω του  και τον  μορφοποίησαν, ασκώντας ‘εξουσίες’ που θεσμοθετούν κανόνες και σκοπούς ερήμην του. Σ’ όλου του βίου τη διάρκεια. Κυρίως, όμως, όταν ήταν παιδί με το υλικό του εύπλαστο. Τότε η πρώτη ‘εξουσία’ τέτοιου είδους είναι της μητέρας. Ποιος όμως απ’ τους δυο –δημιουργός ή δημιούργημα- θα τολμήσει να κόψει τον λώρο;

ΜΗΤΡΙΚΗ  ΕΝΤΕΛΕΧΕΙΑ 

Πνοή στη σάρκινη αδράνεια

του υλικού

το βλέμμα Σου

αναδύει αδήλων όψεις

στου εν δυνάμει τον ορισμό.

Καμπυλόσχημες 

μορφές αγαλμάτων

σμιλεύει

εντός μου

το βλέμμα Σου

με κινήσεις απαλού.

Καλλιτεχνεί

του αγαθού το αποτύπωμα

στα ηχοτοπία της δικής μου σιωπής

το βλέμμα Σου

με ψηλαφήματα αφής.

Σκοπούς εξουσίας

υποθάλπει

το βλέμμα Σου

με το λώρο για μίτο

να πλανιέμαι

στο δικό σου

σκοτάδι και φως

αινώντας  τα έργα σου 

νυν και αεί.

Το βλέμμα Σου

θα ανατέλλει

ώσπου

να δύσει

το βλέμμα μου.